به گزارش مجله خبری نگار، شاید باور نکنید سندرم پیش از قاعدگی (PMS) با چند تکنیک ساده که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد درمان میشود. اما سندروم پیش از قاعدگی چیست؟ گروهی از علائم که قبل از روز اول دوره قاعدگی یک زن رخ میدهد. برخی از خانمها برای چند ساعت دچار گرفتگی خفیف شکم میشوند، در حالی که برخی دیگر تا دو هفته قبل از شروع دوره خود میتوانند درد شدید و نوسانات خلق را تجربه کنند. سندروم پیش از قاعدگی معمولاً براساس زمان بندی علائم تشخیص داده میشود. هنگامی که این تأثیرات زیاد هستند، ممکن است سطح هورمون یا آزمایشات تصویربرداری برای تعیین این که آیا یک زن وضعیت سلامتی دارد، لازم باشد. روشهای درمانی طبیعی زیادی وجود دارد که میتواند به کاهش اثرات سندروم پیش از قاعدگی کمک کند. شما میتوانید با تراپیست خود صحبت کنید تا مشخص کند کدام روش برای شما مناسب است.
مرحله قبل از قاعدگی معمولاً چند روز قبل از پریود، قاعدگی یا منس خانمها شروع میشود، اما میتواند دو هفته قبل از شروع قاعدگی نیز شروع شود. برای اینکه علائم بخشی از PMS در نظر گرفته شود، باید در طی دو هفته قبل از دوره یک زن اتفاق بیفتد و نباید در طول بقیه ماه وجود داشته باشد. PMS میتواند از هر سنی که زن دوره قاعدگی را شروع میکند، شروع شود. تعدادی از اثرات جسمی، عاطفی و شناختی وجود دارد که میتواند به عنوان بخشی از PMS رخ دهد. علائم شایع PMS شامل موارد زیر است:
* گرفتگی رحم
* نفخ شکم
* هوسهای غذایی
* تحریک پذیری
* نوسانات خلقی
* غمگینی
* اضطراب
* طغیانهای عصبی
* سردرد یا میگرن
* مشکل خواب
* خستگی
* تغییر در میل جنسی
* افزایش وزن
* دردهای عضلانی
* تورم جزئی بازوها یا پاها
* علائم گوارشی مانند حالت تهوع، اسهال یا یبوست
* تشدید اختلالات گوارشی مانند بیماری التهابی روده (IBD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
در حالی که ممکن است برخی از این تأثیرات را تجربه کنید، بعید نیست که تمام علائم مختلفی را که ممکن است با PMS رخ دهد را همزمان تجربه کنید. بسیاری از نوجوانان PMS را تجربه میکنند و علائم هر زن ممکن است با افزایش سن تغییر کند. بعنوان مثال، زنی که سالها مستعد ابتلا به بیماریهای عصبی ناشی از PMS باشد، ممکن است دیگر آنها را تجربه نکند. اما میتواند در روزهای قبل از پریود دچار گرفتگی شکم و افزایش وزن شود. برای تشخیص سندرم پیش از قاعدگی، باید پنج روز قبل از شروع قاعدگی متوجه علائم شوید. اما زمان بندی همیشه دقیق نیست. ممکن است دو هفته قبل از پریود یا دو روز قبل از پریود علائم را مشاهده کنید. به الگوهای خود توجه کنید.
* ایجاد اختلافات در ازدواج یا روابط بین فردی
* ایجاد مشکل در روابط مادر و فرزندان
* کاهش زمان کار یا مطالعه مفید
* بی میلی در رفتن به اجتماع
* افکار خودکشی
اثرات PMS ناشی از تغییرات هورمونی است که در دوره قاعدگی یک زن رخ میدهد. استروژن و پروژسترون مهمترین هورمونهای بدن زن هستند. این هورمونها در طول چرخه قاعدگی یک خانم نوسان دارند. قبل از دوره قاعدگی، سطح استروژن کاهش مییابد و سطح پروژسترون افزایش مییابد. همچنین الگویی از تغییرات فیزیولوژیکی چرخهای وجود دارد که در هفتهها و روزها قبل از قاعدگی در بدن اتفاق میافتد از جمله تغییرات متابولیک میتوان به تغییر در انتقال دهندههای عصبی و تغییرات عروقی اشاره کرد. انتقال دهندههای عصبی سروتونین (موثر در خلق و خو) و گابا آمینوبوتیریک اسید (GABA) بیشترین ارتباط را با PMS دارند. همه این تغییرات فیزیولوژیکی و همچنین الگوهای هورمونی، علائم PMS را القا میکنند.
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) زمانی است که یک دختر قبل یا در طول قاعدگی خود تغییرات خلقی و بدنی دارد. معمولاً در طی ۴ روز قبل از پریود در بدترین حالت خود قرار دارد. PMS معمولاً ۲ تا ۳ روز پس از شروع دوره از بین میرود. برخی از الگوهای هورمونی و فیزیولوژیکی چرخه قاعدگی و اثرات آن بر PMS شامل موارد زیر است:
* تغییرات هورمون باعث درد و تورم پستان میشود.
* تغییرات هورمون باعث انقباض رحم میشود (که باعث گرفتگی شکم / رحم میشود).
* تغییرات متابولیک بر اشتها، وزن، تورم و سطح انرژی تأثیر میگذارد.
* تغییرات انتقال دهنده عصبی بر خلق و خو، خواب، علائم گوارشی تأثیر میگذارد و میگرن را القا میکند.
* تغییرات عروقی میگرن را تحت تأثیر قرار داده و ممکن است باعث تورم بازوها و پاها شود.
کارشناسان معتقدند که تغییرات در استروژن و پروژسترون باعث ایجاد سایر اثرات فیزیولوژیکی PMS میشود. درحالیکه بیشتر خانمها در دوران قاعدگی از الگوهای بسیار مشابهی برخوردار هستند، اما برخی از تغییرات جزئی بین خانمها وجود دارد به همین دلیل همه خانمها علائم دقیقی را تجربه نمیکنند.
چندین ابزار غربالگری وجود دارد که در تشخیص PMS استفاده میشود. معمولاً پزشکان برای تشخیص این اختلال از سوابق پزشکی یا پرسش نامه پزشکی استفاده میکنند. هیچ آزمایش خون یا آزمایشات تشخیصی دیگری وجود ندارد که بتواند تشخیص PMS را تأیید کند. علائم شما باید در طی یا بلافاصله پس از پریود شما از بین برود و تا دو هفته قبل از دوره بعدی خود دوباره ظاهر نشود و این علائم باید با داروها، الکل یا داروها بی ارتباط باشند. میتوانید تقویم را برای پیگیری زمان بندی علائم خود نگه دارید.
سادهترین روش برای تعیین اینکه آیا PMS دارید، پیگیری علائم خود به مدت دو یا سه ماه در یک تقویم استاندارد است. یک تقویم چرخه قاعدگی به شما و پزشکتان کمک میکند تا در صورت داشتن علائم امکان تشخیص اختلال وجود داشته باشد. برای پر کردن تقویم چرخه قاعدگی این مراحل را انجام دهید:
* تاریخ روز اول خونریزی را در تقویم خود بنویسید.
* به علائمی که در آن روز تجربه میکنید توجه کنید و هرکدام را در مقیاس یک تا ۱۰ ارزیابی کنید.
* این کار را هر روز به مدت دو یا سه ماه انجام دهید.
هیچ درمان اثبات شدهای برای PMS وجود ندارد. اگرچه روشهای مختلفی برای کاهش علائم وجود دارند، ولی به نظر میرسد برای جلوگیری از سندروم پیش از قاعدگی میتوان از تمرینهای شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی MBCT، ریلکسیشن و رفتاری استفاده کرد.
روغن گل پریم رز (EPO) به زنان در کاهش علائم IBS در مراحل قبل از قاعدگی و مرحله قاعدگی از چرخه خود کمک میکند. EPO حاوی یک اسید چرب ضروری به نام گاما لینولنیک اسید (GLA) است. بدن اسیدهای چرب ضروری را تولید نمیکند و آنها فقط از طریق غذا قابل مصرف هستند. GLA و اسیدهای چرب امگا ۳ در کنار یکدیگر نوع دوم پروستاگلاندینها را تشکیل میدهند، به نام سری E۱. این نوع پروستاگلاندین به کاهش التهاب و هضم راحتتر کمک میکند.
دوز مطلوب EPO در روز هنوز ناشناخته است، اما ۳۰۰۰ میلی گرم تا ۶۰۰۰ میلی گرم EPO (با توجه به بیش از ۳ دوز جداگانه در طول روز) میتواند حاوی ۲۷۰-۵۴۰ میلی گرم GLA باشد. این مقدار GLA است که اغلب در تحقیقات استفاده میشود. عموماً EPO بی خطر تلقی میشود و برای جلوگیری از حالت تهوع باید از آن استفاده کرد. افرادی که صرع لوب تمپورال دارند هرگز نباید EPO مصرف کنند.
یک مکمل کلسیم ممکن است در کاهش برخی از علائم PMS مفید باشد. دوز مصرفی که به نظر میرسد موثر است، ۱۲۰۰ میلی گرم در روز، به شکل کربنات کلسیم است.
مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ممکن است برای درمان علائم متوسط تا شدید PMS استفاده شود. این داروها اغلب به عنوان ضد افسردگی مورد استفاده قرار میگیرند، اما کاربردهای زیاد دیگری نیز دارند. در بعضی موارد، SSRI فقط در مرحله لوتئال تجویز میشود، که با وقوع تخمک گذاری شروع میشود و در برخی دیگر، SSRI هر روز داده میشود. بسیاری از درمانهای بالقوه دیگر مورد بررسی قرار گرفته است، اما بیشتر آنها تأثیر مثبتی در کاهش اسهال و سایر علائم مرتبط با PMS نشان نداده اند. داشتن یک سبک زندگی سالم (خوردن میوه و سبزیجات کافی، ورزش، کاهش قند و کافئین) ممکن است به طور کلی کمک کننده باشد، زیرا این اقدامات درباره سبک زندگی با سلامتی کلی فرد همراه است.
یافتن راههایی برای آرامش و کاهش استرس میتواند به زنان مبتلا به PMS کمک کند. پزشک شما ممکن است برای کمک به کاهش علائم PMS، درمان آرام سازی را پیشنهاد کند. آرامش درمانی ممکن است شامل تمرینات تنفسی، مدیتیشن و یوگا باشد. ماساژ درمانی شکل دیگری از آرامش درمانی است که ممکن است برای بعضیها مفید باشد که میتواند توسط همسر یا نزدیکان صورت بگیرد.
گاهی PMS به اشتباه از نظر رفتاری تقویت میشود یعنی خود فرد به صورت مکرر اعلام میکند که من PMS هستم و با من کاری نداشته باشید یا اگر عصبانی شدم شما خونسرد باشید. به نوعی فرد جواز این کار را پیدا میکند که کارهای فراتر از شرایط عادی انجام دهد و فرد در قسمت مدیریت هیجانات دچار ضعف میشود. پس در این زمینه خود فرد و اطرافیان رفتار فرد را تقویت میکنند پس بهتر است که دیگران در این بازه زمانی با هماهنگی خود فرد در زمان پرخاشگریهای بسیار شدید خانم را دعوت به تمرینهای ذهن آگاهی یا ریلکسیشن کنند که بتوانند آرامش خود را حفظ کنند و در کنار آن فرد دارای اختلال پیش از قاعدگی زیر نظر یک روانپزشک از داروهای SSRI استفاده کند.
منبع: مکث